Zapalenie gardła może wynikać z zakażenia wirusowego (85 proc. przypadków), bakteryjnego lub grzybiczego. Zwykle to choroba samoograniczająca się, niewymagająca antybiotykoterapii, a jedynie leczenia doraźnego, polegającego na niwelowaniu uciążliwych objawów. Wyjątkiem jest angina ropna i inne infekcje o podłożu bakteryjnym.

Angina paciorkowcowa jest to zapalenie gardła i migdałków podniebiennych o etiologii bakteryjnej. Przyczyną tej choroby są paciorkowce ropotwórcze Streptococcus pyogenes, przeniesione drogą kropelkową, pokarmową lub obecne w gardle nosiciela. Angina paciorkowcowa jest infekcją o bardzo uciążliwych objawach, szczególnie trudno znoszonych przez dzieci. Wysoka gorączka i silny ból gardła utrudniający przełykanie to pierwsze oznaki tej choroby. Pojawiają się one nagle i mają tendencję do szybkiego nasilania się. W leczeniu anginy paciorkowcowej niezbędna jest antybiotykoterapia, terapia objawowa oraz oszczędzający tryb życia.

Angina bakteryjna czy wirusowa? Chociaż objawy obu chorób są bardzo podobne, ich rozróżnienie jest kluczowe przede wszystkim dla podjęcia skutecznego leczenia. Anginę bakteryjną zwalcza się u źródła dzięki wdrożeniu antybiotykoterapii. Antybiotyki nie są w stanie pokonać wirusów, angina wywołana ich działaniem może być leczona wyłącznie objawowo.

Angina opryszczkowa to potoczne określenie ostrego wirusowego zapalenia gardła. Jest to choroba, którą najczęściej wywołują wirusy Coxsackie z grupy A, echo- i enterowirusy. Zakażenie wywołane tymi chorobotwórczymi drobnoustrojami najczęściej objawia się pod postacią wysokiej gorączki oraz drobnych pęcherzykowych zmian w obrębie jamy ustnej. Ponieważ do dziś nie ma skutecznego leku pozwalającego zwalczyć przyczynę infekcji wirusowych, angina opryszczkowa leczona jest wyłącznie objawowo.

Przeziębienie to infekcja wirusowa, której objawy wiążą się z zapaleniem błony śluzowej nosa, gardła tchawicy oraz zatok. Katar, ból gardła, chrypka, stan podgorączkowy to najczęstsze symptomy wywołane działaniem wirusów. W ujęciu statystycznym przeziębienie jest chorobą bardzo popularną - średnio występuje u osoby dorosłej od 2 do 4 razy w ciągu roku, a u dzieci nawet trzy razy częściej. Największa ilość zachorowań przypada w okresach tzw. obniżonej odporności, czyli podczas przesilenia wiosennego oraz na przełomie jesieni i zimy.